[Touken ranbu] Eat your heart out

[คำเตือน]

-ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคแปลจากเรื่อง http://t.co/owrRHrK7t7 ซึ่งเราขออนุญาตเจ้าของมาเรียบร้อยแล้วค่ะ

-ฟิคนี้มีความรุนแรงค่อนไปในทางมากฉะนั้นกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

-ถ้ากินอะไรอยู่แนะนำไม่ให้อ่านค่ะ

-เป็นเมนยาสุซาดะอย่าเข้ามาอ่านเลย(...) เดี๋ยวทำใจรับไม่ได้

Title: Eat your heart out

Rate: NC-17

Pairing: kashuu kiyomitsu x yamato no kami yasusada

Additional Tags: Heart fetish / Death fetish

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ให้ฉันพูดตรงๆอีกรอบนะ"คะชูสูดลมหายใจ "นายต้องการ..ให้ฉัน..'ฆ่า'นายอย่างนั้นเหรอ..?"

คะชูต้องใช้เวลานานมากกว่าจะพูดมันออกมาได้ ทุกอย่างเงียบไปสักพักก่อนที่ยาสุซาดะจะพยักหน้า

"ประมาณนั้นน่ะ แต่ว่า..แค่ร่างกายมนุษย์นะไม่ใช่ตัวดาบ ตะ..แต่ถ้านายไม่อยากทำ ผมก็ไม่ว่าอะไร"

คะชูอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรหลุดออกมาเหมือนกับกรามค้างไปชั่วขณะ

ยาสุซาดะหลับตาแล้วเตรียมรับปฏิกิริยาของคะชูที่จะโกรธใส่

"ก็ได้"คะชูว่า ก่อนที่ดวงตาของยาสุซาดะจะเบิ่งกว้าง "แต่มันจะเจ็บมากเลยนะ"

ยาสุซาดะยักไหล่ "มันก็ปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"

คะชูยิ้มด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว และนั่นทำให้ยาสุซาดะเริ่มรู้ว่าคะชูคงกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ "คิดอะไรอยู่เหรอคะชู?"

"บางทีน่ะนะ"คะชูทำเสียงเขียวทันที ก่อนที่เขาจะเงียบไปสักพักเพื่อคิด "นี่ มาคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กันก่อนดีกว่า"

----------------------------------------------------------------------------------

ยาสุซาดะถูกกดอยู่ที่พื้น โดยไม่มีอะไรมาพันธนาการเขา ไม่มีทั้งโซ่ที่ล่ามคอหรือเชือกที่มัดข้อมือ เขาไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นเพราะว่าทุกอย่างถูกวางแผนมาแล้วดังนั้นตัวของเขาเองก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อมจะต่อสู้ด้วยเช่นกัน

การเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์นั้นก็เหมือนกับการท้าทายอย่างหนึ่ง ถึงแม้ว่าเรื่องเซ็กส์มันจะไม่ได้ยากอะไร มันแค่ยากกับการที่จะทำออกมาให้รู้สึกดี

แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเขา เหตุผลที่ยาสุซาดะกล้าขออะไรที่น่าหัวเราะแบบนี้ได้ นั่นเป็นเพราะเขากำลังติดใจอะไรบางอย่าง บางอย่างที่สำคัญมาก

"เอนหัวไปข้างหลังสิ" คะชูออกคำสั่งและยาสุซาดะก็แนบตัวเองให้กดติดพื้นมากกว่าเดิม... สิ่งที่ยาสุซาดะสนใจก็คือความตาย เขาเคยเห็นเจ้านายตนเองตายต่อหน้าต่อตา และได้รู้มาว่ามนุษย์นั้นกำหนดวันเวลาตายของตัวเองไม่ได้เว้นแต่จะเลือกด้วยตนเอง นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมยาสุซาดะถึงอยากลองรู้สึกสักครั้ง ความรู้สึกตอนที่บาดเจ็บและตอนที่อะดรีนาลีนหลั่งไปทั่วร่าง นั่นเลยเป็นเหตุผลที่เขาร้องขอเรื่องนี้

และคนที่จะฆ่าเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคะชู คิโยมิทสึ

คะชูไม่ได้นิยมชมชอบในการที่จะฆ่ายาสุซาดะ แต่ว่าเพราะการกระทำครั้งนี้จะทำให้เขาได้รับผลประโยชน์อะไรบางอย่าง เขาถึงได้เลือกที่จะทำ ก็เท่านั้นเอง--

คะชูใช้ดาบของตัวเองกดใบมีดลงไปยังที่ลำคอของยาสุซาดะ เขาคุกเข่าลงบนที่ท้องของอีกฝ่าย เสื้อผ้าทั้งหมดถูกถอดออกไปแล้วรวมทั้งพวกผ้าห่ม หมอน หรืออะไรก็ตามที่สามารถจะเปียกโชกได้เพราะมันจะทำให้สกปรกและคะชูเองก็ไม่อยากจะตอบคำถามซานิวะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีเลือดกระเด็นมาติดตามผ้า

คะชูค่อยๆขยับหัวเข่าลงไปที่ส่วนล่าง เสียดสีกับขาอ่อนของยาสุซาดะ แต่เขาก็หยุดลงแค่นั้นแล้วหยิบดาบของตัวเองขึ้นมาแทน

ดาบของคะชูแทงทะลุหน้าอกของยาสุซาดะ อีกฝ่ายสะดุ้งไปชั่วครู่หนึ่งแล้วสูดลมหายใจ พอเห็นแบบนั้นคะชูเลยหยุด

"..ถ้าจะถอยตอนนี้ก็ยังทันนะ"

"ไม่"ยาสุซาดะรีบตอบในทันที "ทำต่อไปเถอะ"

คะชูเริ่มที่จะขยับใบมีดแล้วกดลงมาเรื่อยๆ เพื่อที่จะเปิดปากแผลให้กว้างยิ่งขึ้น ยาสุซาดะหอบหายใจภายใต้ร่างของอีกฝ่าย ก่อนที่จะกรีดร้องจนกระทั่งลำคอแสบไปหมด นั่นเริ่มทำให้คะชูสงสัยว่าอีกฝ่ายจะทนไปได้นานแค่ไหนกัน

แต่ดูเหมือนว่ายาสุซาดะจะอดทนได้ดีกว่าที่คิด ดังนั้นคะชูเลยตัดสินใจที่จะทำต่อ เมื่อดาบของเขาลากลงมายังข้างล่าง หยาดโลหิตเป็นจำนวนมากหลั่งไหลออกมาราวกับน้ำพุ คะชูจับไหล่ของยาสุซาดะแล้วเสียดสีกับเบื้องล่าง

เขาได้ยินเสียงยาสุซาดะครางพร้อมกับกรีดร้อง "ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันจะเจ็บขนาดไหนน่ะ" คะชูเสริมก่อนที่ยาสุซาดะจะหัวเราะเบาๆ

บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับมนุษย์ก็ได้..? แต่การที่ยาสุซาดะยังคงทนอยู่ได้เพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาเรียกร้องเอง

คะชูค่อยๆ ถอนดาบออกเมื่อมันกรีดลงมาถึงยังหน้าท้อง เขาแทบจะรับรู้รสชาติเลือดของอีกฝ่ายผ่านทางปลายดาบได้เลยด้วยซ้ำและนั่นทำให้เขารู้สึกตัวว่าเลือดสาดกระเซ็นมาโดนที่หน้า คะชูขยับสะโพกของอีกฝ่ายก่อนจะสอดใส่เข้าไปและนั่นทำให้ร่างที่อยู่ด้านใต้หอบหายใจด้วยความเจ็บปวด

เขาทิ้งดาบก่อนจะจับขาของอีกฝ่ายแล้วสอดใส่เข้าไปจนสุด

ยาสุซาดะครางสลับกับสะดุ้งยามที่เขาพยายามที่จะสอดใส่เข้าไป ภายในตัวของอีกฝ่ายอุ่นอย่างน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นทั้งข้างนอกหรือข้างใน

คะชูหอบหายใจก่อนจะชะโงกหน้ามาดูที่หน้าอกของอีกฝ่าย "แน่น..นา--"

"จะทำจริงๆเหรอ?"เขากลืนน้ำลายก่อนจะพูด "นาย..ต้องการให้ฉันฆ่าจริงๆเหรอน่ะ?"

"อืม"ยาสุซาดะพยายามที่จะพูดออกมา ในขณะที่นิ้วจิกลงที่พื้น คะชูชะโงกหน้าเล็กน้อยเพื่อมั่นใจว่าเขายังคงอยู่ในตัวของอีกฝ่าย

เขาใช้นิ้วของตัวเองจิกเข้าที่แผลของอีกฝ่าย ในขณะที่ยาสุซาดะกัดฟันแน่น

ก่อนที่เขาจะฉีกแผลนั้นให้เปิดกว้าง

ยาสุซาดะหยุดนิ่งไปสักพักก่อนจะหอบหายใจแล้วกรีดร้องโหยหวนเหมือนกับเสียงของสัตว์ป่าเวลาบาดเจ็บ เขาหลับตาแน่นก่อนจะพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดให้ได้มากที่สุด แล้วในตอนนั้นอยู่ๆ คะชูก็เริ่มขอบคุณที่นายท่านซานิวะสร้างห้องนอนเป็นห้องเก็บเสียงขึ้นมา

"อ๊าาาา อ้ะ--อึก"ยาสุซาดะกรีดร้อง และในตอนนั้นคะชูเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหยุดไม่ได้ นิ้วของเขายิ่งกดลง ถลำลึกก่อนจะกดไปจนสัมผัสได้ถึงซี่โครง

เขาเปิดแผลนั้นให้กว้าง หยาดเลือดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นตามแขน ใบหน้าหรือหน้าอก ในขณะที่บางส่วนก็ไหลลงมายังพื้นห้อง

ยาสุซาดะสำลักเลือดออกมาทีหนึ่งก่อนจะกระตุกเฮือกกับสิ่งที่คะชูทำ นั่นทำให้หยาดเลือดกระจายไปทุกหนทุกแห่ง แต่คะชูก็ยังคงไม่หยุด

เขาแทบจะรับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจเต้นของยาสุซาดะ

"มันกำลังเต้นอยู่จริงๆด้วย.."คะชูพึมพำในขณะที่ยาสุซาดะหยุดกรีดร้องไปแล้ว อีกฝ่ายพยายามที่จะหยุดเสียงกรีดร้องแต่ร่างกายก็ยังคงสั่นและส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวดแทน คะชูยังคงกดเข้าไปลึกมากกว่าเดิม จนเล็บคมๆนั่นทำให้หลอดเลือดและเนื้อขาดออกจากกัน

"ถ้ามันเจ็บมาก ฉันจะหยุดก็ได้นะ"

"ยะ... อย่าหยุด" ยาสุซาดะขอร้อง "อย่าหยุด..ขอร้องล่ะ ทำต่อที"

นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คะชูต้องการได้ยินก่อนจะกดนิ้วเข้าไปยังช่องว่างระหว่างซี่โครง เขาใช้นิ้วของตัวเองแตะเข้าที่หัวใจของยาสุซาดะ มันยังคงเต้นอยู่ ทุกครั้งที่หัวใจเต้นมันจะทำให้แขนของเขาสั่นไหว

และในตอนนี้เขาก็รู้สึกได้ถึงหัวใจของยาสุซาดะที่อยู่ในกำมือของเขา อีกฝ่ายอ้าปากค้างเล็กน้อยเมื่อคะชูบีบอวัยวะนั้น การที่อีกฝ่ายยังคงมีสติอยู่ไม่สลบไปเพราะความเจ็บปวดอาจจะเป็นเพราะอะดรีนาลีนที่เริ่มหลั่งออกมามากกว่าเดิมก็เป็นได้

"ยาสุซาดะ นายรักฉันหรือเปล่า?"

"อืม"เขาตอบกลับมาพร้อมกับเสียงครางเล็กน้อย คะชูสูดลมหายใจก่อนจะสังเกตได้ว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงขนาดไหน

ในขณะที่นิ้วอีกข้างอยู่ในร่างกายของอีกฝ่าย เขาก็ใช้มืออีกข้างช่วยขยับส่วนล่างของยาสุซาดะให้

"ฉันรักนาย"คะชูแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของอีกฝ่ายดังก้อง ก่อนที่เขาจะบีบหัวใจอีกฝ่าย ส่วนมือข้างหนึ่งก็ถือดาบขึ้นมา

คะชูสัมผัสได้ว่ายาสุซาดะยังมีสติอยู่จากเสียงหอบหายใจและร่างกายที่กระตุกเป็นระยะๆ ในตอนนี้อีกฝ่ายคงรู้สึกเหมือนกำลังจะตายแต่แค่ยังไม่ตายก็เท่านั้น

เขาดึงหัวใจของอีกฝ่ายออกมา มันยังคงเต้นตุบๆอยู่ในมือ ทั้งเร็ว รัวและแรงจนคะชูไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

เขาตัดขั้วหัวใจของยาสุซาดะทิ้ง มันยากกว่าที่เขาคิดไว้นิดหน่อย

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นดาบไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านร่างกายของมนุษย์ แต่คะชูคิดว่าตัวเองคงจะรู้เรื่องร่างกายของยาสุซาดะดีมากที่สุดแล้ว ในตอนนั้นเขาได้ยินเสียงยาสุซาดะกรีดร้อง แต่เสียงหัวใจที่เต้นอยู่ในมือกลับดังกว่ามาก

หัวใจของยาสุซาดะมีเส้นเลือดนูนออกมาและมีเนื้อติดมาด้วยนิดหน่อย คะชูหยิบมันขึ้นมามองก่อนจะใช้ริมฝีปากประทับลงที่ไปหัวใจ เขาแนบริมฝีปากไปทุกที่ราวกับต้องการจะประกาศว่าเขารักอีกฝ่ายมากแค่ไหน รสชาติที่สัมผัสได้นั้นเหมือนกับโลหะและหัวใจของอีกฝ่ายก็อุ่นมากกว่าอากาศในห้องนี้เสียอีก

หยาดเลือดตกลงมาที่คางของเขาและยาสุซาดะก็ไม่ขยับอีกต่อไป

คะชูจ้องมองไปยังที่หัวใจของยาสุซาดะ ทันทีที่เขาเริ่มจูบให้เร็วขึ้น แรงขึ้น หัวใจนั้นก็กระตุกราวกับว่าจะกลับมาเต้นอีกครั้ง เขาบีบอวัยวะนั้นให้แนบกับริมฝีปากแน่นขึ้นไปอีกเมื่อรับรู้ได้ว่ามันกำลังเต้นอ่อนลงเรื่อยๆ จนกระทั่งเขารับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจเต้นครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะหยุดนิ่งไป

คะชูสูดลมหายใจเมื่อเริ่มรู้สึกหนาว

เขาวางร่างยาสุซาดะไว้ข้างๆ กับดาบของตน ในห้องนั้นแทบจะไม่ต่างอะไรกับฉากฆาตกรรมเลย แต่ยังไงก็เถอะร่างกายของยาสุซาดะก็คงจะฟื้นขึ้นมาได้อยู่ดีรวมทั้งอวัยวะด้วยดังนั้นเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเอาหัวใจกลับไปคืนที่เดิม

คะชูเลยเลือกที่จะเอาหัวใจของอีกฝ่ายมาแนบกับหัวใจของตน จนกระทั่งหัวใจของเขาเต้นช้าลงแล้วไม่ได้ยินเสียงในหัวอีก เขาจึงลุกขึ้นแล้วเอาหัวใจของยาสุซาดะเข้าไปในห้องน้ำ

คะชูเปิดให้น้ำไหลลงมา ก่อนจะจ้องมองน้ำที่ไหลผ่านหัวใจที่หยุดเต้นเป็นเวลานานแสนนาน

--------------------------------------------

"ไม่น่าเชื่อเลยนะว่านายจะทำความสะอาดจนหมดได้น่ะ"

"มหัศจรรย์ใช่ไหมมมล่ะ?" คะชูหยิกจมูกของยาสุซาดะ "นายไม่รู้หรอกว่าฉันปวดหัวมากแค่ไหนกับการที่ต้องมาทำความสะอาด รู้ไหม ขนาดตอนที่นายฟื้นตัว เลือดยังออกอยู่เลยด้วยซ้ำ! น่าดีใจจะตายที่ไม่มีใครมาเจอเข้าน่ะ"

ยาสุซาดะจับจมูกของตัวเองเพื่อมั่นใจว่าคะชูไม่ได้ดึงเอาติดไปด้วย เขานั่งไขว่ห้างอยู่ในชุดที่สะอาดบนฟูกนิ่มๆ "ขอโทษด้วยนะ คราวหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วล่ะ"

"ไม่เป็นไร"คะชูตอบกลับ ก่อนที่จะเริ่มพูด "ยังไงตอนนี้มันก็สะอาดแล้ว ทำไมนายไม่คิดจะลองทำอย่างอื่นที่ง่ายๆอย่างโดนแส้เฆี่ยนอะไรแบบนั้นแทนล่ะ?"

"โอ้ย"ยาสุซาดะรีบตอบในทันที "ท่าทางจะเจ็บน่าดูเลยนะ"

คะชูจ้องไปยังทางยาสุซาดะด้วยสายตาเหลือเชื่อ "ฉันคว้านเอาหัวใจนายออกมาเลยด้วยซ้ำ แล้วนายคิดว่าการโดนแส้เฆี่ยนมันเจ็บน้อยกว่าเหรอ!?"

"นั่นสิ"ยาสุซาดะพูด ก่อนที่คะชูจะถอนหายใจยาวๆออกมา "ขอบคุณนะคะชู ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยล่ะ"

"ฉันไม่เข้าใจนายเลย"คะชูพูดด้วยสีหน้าตาย "เอานี่ ให้นาย"

เขาเลื่อนอาหารเช้ามาให้ยาสุซาดะ แม้ว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธว่าไม่ต้องการดูแลก็ตาม แต่คะชูกลับรู้ดีมากกว่านั้น "กินเถอะน่า ถ้าไม่อยากขยับตัวเดี๋ยวฉันป้อนให้ก็ได้"

ยาสุซาดะกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมา ในขณะที่เขากินคะชูก็เดินเข้ามาสวมกอดจากด้านข้าง ยาสุซาดะไม่ได้กอดตอบกลับไปทันที เขาใช้เวลาในการเคี้ยว ก่อนจะหันกลับไปมอง

"ผมไม่เป็นอะไรน่ะ คะชู"

"ฉันรู้แล้ว"

ยาสุซาดะคิดว่าสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนี้ คงเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายอยากจะได้ยินมากที่สุด "ผมชอบนาย"

"รู้แล้วน่า"คะชูพึมพำ ก่อนจะฝังใบหน้าของตัวเองลงบนไหล่ยาสุซาดะ อีกฝ่ายยิ้มเล็กน้อยขณะที่กินข้าว

คะชูแทบจะสัมผัสได้ถึงเสียงชีพจรของยาสุซาดะที่หน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

"ว่าแต่.." ยาสุซาดะพูดหลังจากที่ผ่านไปสักพักได้ "ผมยังสงสัยนิดหน่อยน่ะว่าหลังจากที่นายดึงเอาหัวใจของผมไป นายทำอะไรกับมันต่อ?"

คะชูเลียริมฝีปาก เขารับรู้ถึงรสชาติของโลหะ แม้ว่าชั่วโมงก่อนหน้านี้ เพราะเขาทำความสะอาดหัวใจของอีกฝ่ายอยู่นาน ไม่ว่าจะเป็นข้างในหรือข้างนอก ก่อนที่จะใส่มันไว้ที่—

"ฉันโยนทิ้งไปแล้วน่ะ"คะชูโกหกขณะยักไหล่

"นายโยนทิ้งไปแล้ว?"ยาสุซาดะพูดด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ ก่อนที่คะชูจะหัวเราะ

"นี่ ฉันต้องใช้เวลาทำความสะอาดอยู่นานเลยใช่ไหมล่ะ? แล้วจะให้ฉันทำยังไงกับมันล่ะ? ฝังรึไง?" คะชูกอดยาสุซาดะแน่นขึ้นไปอีก ผิวของอีกฝ่ายอุ่น อุ่นเพราะว่ามีชีวิต เหมือนกับเลือดที่กำลังไหลเวียนทำงานอยู่ภายใต้ร่างอีกฝ่าย "กินซะสิ"

ยาสุซาดะหยิบชามขึ้นมา "แล้วนายล่ะคะชู? ไม่กินอาหารเช้าหน่อยเหรอ?"

"ฉันกินไปแล้วล่ะ"คะชูตอบ แต่ว่าครั้งนี้ไม่ใช่การโกหกหรอกนะ

-------------------------------------------------------------------------------

ยินดีด้วยค่ะ!!! กับผู้ที่ผ่านมาอ่านถึงตรงนี้ได้ ท่านคือผู้ชนะ 

สำหรับคนที่ยังไม่เก็ทว่าสรุปหัวใจไปอยู่ไหน คลุมดำนะคะ  >>>คะชูกินเข้าไปแล้วค่ะ<<<

นี่เป็นการแปลนิยายครั้งแรกของเราเลย #.... ดังนั้นอาจจะออกมาไม่ดีตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ